Het web van Araglin by Peter Tremayne

Author:Peter Tremayne
Language: nld
Format: epub

Fidelma zat diep in gedachten verzonken op haar paard en probeerde uit te puzzelen hoe Gadra en Teafa in staat waren zinnig te communiceren met iemand die zo zwaar gehandicapt was als Móen. Na een tijdje gaf ze het op. Dat hij gezegd had dat hij het kon was voor haar goed genoeg, want ze wist absoluut zeker dat Gadra iemand was die de waarheid sprak. Zeiden de oude wijsgeren niet dat de waarheid eeuwig is en ons van onze vijanden zal verlossen?

Ze keek om naar Eadulf en vroeg zich af waar hij aan zat te denken. Hij moest zich wel slecht op zijn gemak voelen in de directe nabijheid van iemand die het nieuwe geloof verwierp en vasthield aan de gebruiken van vroeger. Gadra had gelijk gehad toen hij Eadulf met één woord beschreef. Hij was nuchter, stond met beide benen op de grond en was altijd praktisch. Hij had wat hij geleerd had geaccepteerd als de waarheid en zou daar ook zonder vragen te stellen of van af te wijken aan vast blijven houden. Hij was als een traag schip dat zich statig een weg baant over een oceaan. Als dat zo was kon je haar vergelijken met een lichte bark, die van hot naar haar zwierf en snel over de golven scheerde. Deed ze hem onrecht aan? Ze moest ineens denken aan een spreuk van Hesiodes: 'Bewonder het kleine scheepje, maar stop je lading in een groot schip'.

Ze haalde in gedachten haar schouders op en richtte haar aandacht weer op de taak die ze op zich had genomen. Ze dacht na over de gegevens die ze tot nu had verzameld, maar toen ze alles in haar hoofd de revue had laten passeren moest ze concluderen dat er weinig te doen viel tot Gadra Móen had ondervraagd. Fidelma voelde zich onrustig en toen ze daarover nadacht besefte ze dat het was omdat ze maar moeilijk haar ongeduld kon bedwingen om terug in de rath te zijn. Ze wilde zo snel mogelijk weten wat Móen te melden had. Ze moest toegeven dat ongeduld haar grootste fout was. Eadulf had gelijk met zijn vermaning dat ze geïrriteerd en ongeduldig was. Maar een rusteloze geest was in ieder geval een teken van leven.

Ineens drong het tot haar door dat Duban halt had gehouden en een hand omhoog had gestoken om hen ook te laten stoppen.

Hij hield zijn hoofd schuin en luisterde aandachtig.

Ze bleven een paar tellen doodstil staan. Toen draaide de krijger zich om en gebaarde dat ze moesten afstijgen.

'Wat is er?' fluisterde Fidelma.

'Een stel grote paarden,' antwoordde Duban op dezelfde manier, 'met ruiters die geen enkele poging doen hun aanwezigheid te verbergen. Luister maar!'

Ook zij luisterde aandachtig en merkte dat ze inderdaad in de verte stemmen kon horen van naar elkaar roepende mannen.

Duban keek spiedend om zich heen.

'Vlug,' zei hij zachtjes maar gebiedend, 'neem jullie paarden mee het pad af en het bos in. Aan die kant,' hij stak zijn arm uit om de richting aan te geven, 'zijn wat rotsen waarachter we ons kunnen verschuilen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.